Пралескі павітаюцца з табой,
Калі ў душы зімовы лёд растане,
І бордза жаўрукі наперабой
Падкажуць, дзе дарога да світання.
Абшары будуць светлыя ў палях,
Калі ўладарны позірк цвёрда кінеш.
Як думка паляціць увысь твой сцяг,
Калі яго туды ты сам уздымеш.
Бярозкі ў лесе стануць у радок,
У шэпце лісця зловіш песні ноты,
Як пераступіш цемры ты парог,
Нарэшце самавызначышся, хто ты.
