Прыгожай кветкаю яна на карце міра
Іне знайсці другіх - такая ты адна!
Адзначана размераным пункцірам,
Усім адкрытая,чым славішся здаўна.
Прыгожай, Белай Руссю, ты завешся,
Шляхі сяброў сюды гасціннасцю вялі,
Таму славянскае, саюзнае братэрства,
Расце і доўжыцца праз многія вякі!
Свядомы дар: усім жаданне міру!
Прывабны подых узоранай раллі,
Душы парыў нібы заклічнай лірай,
Каб і нашчадкі нашы так пражыць маглі!
Многа слаўненькіх куточкаў
Ёсць у нашым краі,
Дзе пад гоман ручаёчкаў,
Пад шум дрэў у гаі
Рой журботных дум пакінеш;
Дзе няма трывогі,
Дзе душою адпачынеш,
Змучаны з дарогі;
Дзе прыемны ветрык млее,
Збажыну калыша,
Дзе пакоем-згодай вее,
Дзе ўсё шчасцем дыша.
Над Белай Руссю —
белы бусел
Над Белай Руссю —
Белы бусел
З даверам выпрастаў крыло.
А гэта значыць,
Белай Русі
Прасцяг ашчодраны святлом.
Над Белай Руссю —
Белы бусел
Ладуе спраўнае гняздо.
А гэта значыць,
Белай Русі
Жыць, нібы поўны песень дом.
Над Белай Руссю —
Белы бусел
Галубіць прагных птушанят.
А гэта значыць,
Белай Русі
Не ведаць чорных бур і страт.
Над Белай Руссю —
Белы бусел
З бусліхай ў вышыні нябёс.
А гэта значыць,
Белай Русі
Наканаваны шчасны лёс.
Зямля Беларусі!
Бары і дубровы.
Жытнёвае поле,
Шаўковы мурог.
У промнях рабіны
Заход вечаровы,
Што клёкат буслоў —
Ручаёў пералівы,
І ў шумных прысадах
Стужкі дарог.
Бог пайшоў. Жыццё ідзе пад кручу...
Бог пайшоў. Жыццё ідзе пад кручу.
Але йдзі і не губляй спакой.
Ёсць замест прыватнай неўміручасці —
Бессмяротнасць нацыі тваёй.
Ты памрэш. Але ў бязмежным свеце
Будуць працвітаць твой Люд і Край...
Вер, што ў гэтым, вер, што толькі ў гэтым
Шчасце пасмяротнае і рай.
I тады закахалася хмара...
Ў паплавы, ад расы прамяністыя,
I ва ўсю Беларусь маю чыстую,
У мары бору, ў палёў абшары.
I заплакала ад кахання,
I слязою чыстай абмыла
Усе абшары зямлі маёй мілай, –
Ўсе калыскі яе і магілы,
Усе змярканні яе і світанні.
I пад птушак зялёны гоман
Нарадзіліся для абшараў, —
Плод кахання бору і хмары, —
Мой Дняпро, і Бяроза, і Нёман.
Абяцаюць нам новы раскошны дом...
Абяцаюць нам новы раскошны дом,
Але ТУТ нам жыць і канаць,
Тут пад кожным навекі здабытым бугром
Нашы продкі забітыя спяць.
Яны аддалі нам меч і касу,
Слова з вуснаў, цяпер нямых...
I нам немагчыма пайсці адсюль
I пакінуць са смерцю іх.
Знаёмыя з могiлак твары,
Змарнелi, згарэлi пакосы.
Зямельцы маёй на ахвяры -
З чорным халодныя росы.
Пакрылi свiнцовыя хмары,
Стронцый крывёю пралiўся.
Зямельцы маёй на ахвяры -
Як боль гэты хутка забыўся.
Вiтаюць дзiцячыя мары,
Ад слёз адвярнулiся зоры.
Зямельцы маёй на ахвяры -
Кожны чацвёрты зноў хворы.
Сяргей Брандт, 22.06.2013
Дзень сягоння ўрачысты,
Сцяг вiтае ў небе чыстым.
Па праспекту парад крочыць,
Гараць дзетак малых вочы.
Наш арнамент - чырвань з белым,
Незалежнасць - шлях да веры.
Наша моц заўжды ў яднаннi.
Блакiт азёр, пыл скрыжаванняў.
I нечага сядзець у скрусе,
Мы - незалежны, мы - беларусы!
Пацягне свежым старое поле,
Нас не сагнеш цяпер нiколi.
Сяргей Брандт, 03.07.2013
Павольна пад вечар валiцца снег,
Зоркi смуткуюць - памёр чалавек.
Застыў на марозе абрыс дабраты,
Вецер, як смецце шпурляе сляды.
Крылы расправiў сумны Анёл,
Свячу запалiў i сеў цiха за стол.
Праменчыкам ясным душа адыйдзе,
Яе да нябёс сам Анёл правядзе.
Душы ўспамiны - апошнi прывет,
I льецца дзiвосны з пяшчотаю свет.
Успыхне зноў зорка, прыпынiцца снег,
Пачне жыццё зноў, з чыста, чалавек.
Сяргей Брандт, 21.01.2013
О, край родны, край прыгожы!..
О, край родны, край прыгожы!
Мілы кут маіх дзядоў!
Што мілей у свеце божым
Гэтых светлых берагоў,
Дае бруяцца срэбрам рэчкі,
Дзе бары-лясы гудуць,
Дзе мядамі пахнуць грэчкі,
Нівы гутаркі вядуць;
Гэтых гмахаў безгранічных
Балатоў тваіх, азёр,
Дзе пад гоман хваль крынічных
Думкі думае прастор;
Дзе увосень плачуць лозы,
Дзе вясной лугі цвітуць,
Дзе шляхом старым бярозы
Адзначаюць гожа пуць?
урывак з паэмы "Сымон-музыка"
Distributed by themes4free.ru. Part of the vershy.ru project.
