Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

Пакліканне

Як не кожны пайшоў за Хрыстом,
Так не кожны ідзе за Купалам.
Дарагія, сябе зберажом!
Душ нямнога, народу навалам…

Светам белым народ мой ідзе,
Праз стагоддзі нясе сваю волю.
Яго вечная праўда вядзе,
Беларуская, светлая доля.

***

Вецер ціха калыша бярозкі,
Срэбны промень спусціўся на дах,
Чутны шумнага дня адгалоскі
І пяе нешта сумнае птах...

Я СВОЙ

Казычуць прамяні праз лісце клёнаў.
Што даражэй цяпер між імі дарагіх -
Шаптанне лісцеў ветрыкам кранёных,
Ці сонца блеск праз вейкаў паўкругі?
Я не аддам задарма плеск імгнення,
Што дорыць сонца з ветрыкам настрой,
Ляцяць паўшэптам любыя трызненні,
Я свой. Бязконца з вамі свой!

Пачвары

Над кабінетамі летаюць хмары,
заселі бязлікага гвалту пачвары,
не бачуць людзей, не чуюць людзей,
бо грошаў усеўладных салодзяць іх чары.
І мертвыя душы не свецяцца нават,
а ў жары грашовым блукаюць іх мары,
і хто і калі з іх астудзіцца ледам,
халоднай, пякучай кары?

http://www.stihi.ru/2015/06/16/7672

Радзіма

Каму і што я дакажу,
Сказаўшы: «Я люблю Радзіму»?
Ці сапраўды яе люблю,
Калі кажу зараз праз сілу?

Але імкнуся палюбіць!
І вам я гэтага жадаю.
Бо без Радзімы дрэнна жыць!
Без вас ўсіх, каго я маю.

Радзіма – гэта ўсе МЫ!
Яна складаецца з дзяцінства.
Па-беларуску адкажы!
У мове нашае адзінства.

Да беларусаў

Ёсць у мовы маёй прызначэнне-
Чалавечую годнасць нясці,
Каб мы ведалі продкаў карэнні,
Каб і зноў каласком прарасці

На зямліцы, што нам засталася
Роднай Спадчынай, як запавет,
Каб крынічкай гаворка лілася,
Чысцінёй наталяла сусвет.

Не цурайцеся,людзі, не трэба,
Беларускае мовы сваёй!
Бо зачахне, змарнуецца глеба,
І не вырасце зерне на ёй.

чэрці

ведаеш, што незвычайна?
калі страшна,
што нельга баяцца.
чуваць вокліч адчаю
і незаўважна
змагацца.

верыш, можа быць, бачыш,
чуеш, як падаюць вежы,
дыхаеш ветрам снежню.
тэлеперадачы -
чуткі трымцяць павуціннем.
камеры-вочы змусяць
верыць у лёс Беларусі
шчаслівы.

ведаеш, што непакоіць?
калі блізка
выбух смерці.
спадзяешся прымроіць,
а ў крыві віскі.
а ў галаве чэрці.

Малітва

Мы здалёку ўбачылі свабоду
I яшчэ не вырваліся з пут...
Божа,
He дабаў майму народу
Пошасці,
Няпраўды
I пакут.

У чужым нялюдскім землятрусе
Хіба ў нечым мелі мы віну?..
Божа,
Адвядзі ад Беларусі
Здраду,
Вераломства
I вайну.

Смутнаю парою нелюдзімай,
Калі ўсе наўкол ідзе на злом,
Божа,
Захіні маю Радзіму
Мудрасцю,
Спакоем
I цяплом!

Сколькі гадоў мне зязюля скувала...

Колькі гадоў мне зязюля кувала,
Я іх пражыўшы бягом,
Зноўку сябе немаўлятам счуваю,
Ля першых матчыных слоў,

Зноўку я чую бацькоўскае: ,,Зюзя!… ,,
І ўкрываюсь радном,
Не, я цяпер халадоў не баюся -
Мне бы прысьніць стары дом,

Мне бы прысьніць далягляда зарніцы,
Па-над абшарам лясным,
Ніцма ўпасьці да роднай зямліцы -
І не жадаць ні аб чым.
-02.06.18.

ШАНС

Адказу не даеш чаму
Маё упартае другое я?
Лічы, амаль дваццатую зіму
Не можам з месца зрушыцца ніяк.
Я стукаюся ў дзверы да сябе,
Каб доўжыць гутарку пра мову і пра сэнс,
Знявераны, пытаюся ў мальбе,
Ці маем шанс на шчасце, хоць працэнт?
Ці варта тое, што цяпер раблю,
Без водгукаў, падтрымкі і спагад?
Сябе не абмінуць, бо так люблю
Пах бэзу і язьміну, родны сад.

Мову - бязмоўны мае...

Мову - бязмоўны мае,
Назоўныя словы дае
І народ, што яе забывае -
Не народ, а натоўпы людзей,

Якія зьняйначылі продкаў,
Кладоў і курганаў палын,
Ад памяці ніткі кароткай,
На іх пазразаўшы дубы.

Мову бязмоўны мае
І назоўныя словы дае:
Той народ, які зьдзекі трывае,
Ён натоўпам людскім абзаве.
-17.02.18.

Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

Лепшыя вершы

Усе аўтары

Лічыльнікі