Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

Бля...

Я ійшоў сабе,
кудысьці…
не трымаў якога зла,
і ня меў якой карысьці,
каб чапляць кагосьці…
Бля-я-я…

Рот разявіўшы,
ад шчасця,
з пенсіёнам йшоў, гуляў…
Думаў,
можа грошы ў Банк пакласьці ?
Ці, сальцА купіць мне…
Бля-я-я…

Банк бярэ,
ды з дэпазітам…
А сальцА – нідзе ж, ты гля…
Сьвіньні здохлі, паразіты ?
Ці сажралі Ўлады…
Бля-я-я…

Кажуць, што яго нямала
у Канадзе…
То, мыслЯ –
ну, паеду я за салам…
А схачу вярнуцца ?
Бля-я-я…
*+*
26 жніўня 2014 г.

Ярмо

Не літасцю
Вяжа снапы вязьмо.
Не ласкай
Гнецца кашэль з лучыны.
Жаданае толькі адно ярмо —
Ярмо Айчыны...

О, край родны, край прыгожы!..

О, край родны, край прыгожы!
Мілы кут маіх дзядоў!
Што мілей у свеце божым
Гэтых светлых берагоў,
Дае бруяцца срэбрам рэчкі,
Дзе бары-лясы гудуць,
Дзе мядамі пахнуць грэчкі,
Нівы гутаркі вядуць;
Гэтых гмахаў безгранічных
Балатоў тваіх, азёр,
Дзе пад гоман хваль крынічных
Думкі думае прастор;
Дзе увосень плачуць лозы,
Дзе вясной лугі цвітуць,
Дзе шляхом старым бярозы
Адзначаюць гожа пуць?

урывак з паэмы "Сымон-музыка"

Талерантнасць.

Што было…
Што ёсць…
Што будзе…
Увесь Час – чаканне.
Прыйдзе снежань…
Пройдзе студзень…
Люты – для вясны спаткання…

Ну, паснежыць…
Ну, пастудзіць…
Памарозіць – люты…
А Вясна – ўсяроўны будзе !
І – разгоніць смутак…
*+*
17 лістапада 2014 г.
**(Час – Время; чаканне – ожидание;снежань – декабрь;
студзень – январь; люты – февраль; смутак – печаль).

Ісці

*ІСЦІ*
Можна спаці ўсе жыццё
ці быць у ва сне рэшту,
але нельга кідаці у сон на гады!

Можна хадзіць жыццё не той дарогай
ці блукаць у цемры ў пошуках сваёй,
Але нельга падмяніць народу шлях!

Можна будаваць гарады
ці ваяваць з каменнай глыбай,
Калі можна падняці з зямлі, што было!

І па нашых дарогах будуць ісці ў святло
Вялізных заляў, ці танчыць
ля вогнішчаў з Багамі!

Пра вясковага з Палесся мужыка

Адчыні мне тайну маладосці
Простага на вёсцы мужыка,
Што у жніўні у полі грэе косці
Ды ў грыву падганяе лайдака.

Прыгажосць спякотнага Палесся
Бачыць ён сярод палеў,
Дзе ідзе жніво вяселай песняй
І працоўны люд з усіх краеў.

Ён знайшоў халоднае вадзіцы.
Тая, што вяртае да жыцця.
Закружыўся ў танцы з маладзіцай
Ды забыў усе цяжкасці быцця.

Так гады мінаюць вельмі хутка,
А вясковы працавіты люд
Знаць забыўся, што такое смутак,
Бо мужык спрадвеку жыў і будзе тут.

11.08.2017

Чытаю тапаніміку...

Чытаю тапаніміку —
Свой край чытаю родны.
Зноў бачу кроў
на быльніку
I чую
плач гаротны.

Зноў бачу клін нявораны
I стрэлы над саборамі.
А ворагі,
як вораны,
А ворагі,
як вораны!..

Зноў чую: зброя лязгае —
To прашчур мой бароніцца,
Каб нам
імя славянскае
He каркаць
па-варонняму!

Санет

Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі,
Над хвалямі сінеючага Ніла,
Ўжо колькі тысяч год стаіць магіла:
Ў гаршку насення жменю там знайшлі.

Хоць зернейкі засохшымі былі,
Ўсё ж такі жыццёвая іх сіла
Збудзілася і буйна ўскаласіла
Парой вясновай збожжа на раллі.

Вось сімвал твой, забыты краю родны!
Зварушаны нарэшце дух народны,
Я верую, бясплодна не засьне,
А ўперад рынецца, маўляў, крыніца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалеўшы з глебы на прастор прабіцца.

Нас туды нахальна цягнуць

Калі перавернецца неба ўначы
І сонца з неба апусціцца…
Крычы не крычы,
а з гэтай начы,
Ужо не выбрацца.

Наш лёс і так скаверканы,
Праз нашых добрых суседзяў.
Грамадства шар патрэсканы
На беларусаў і …
не ведаю.

Губляем кожны дзень
Мы частку нашай волі…
А гэта, людзі, дрэнь,
Не нашай гэта долі.

Як быць?Чакаць, сядзець…
ці жыць,
Як трэба жыць народу .
Ці зноў чакаць, сядзець
і жыць,
Не бачучы ні выйсця, ні броду…

Гомельшчыне

Што натхненне дае і раздолле
думкам, вершам, збалелай душы?
Дзе паветра і сонца даволі
ў разамлелай паўднёвай цішы?

Гэта край той даверлівай птушкі,
на руку што гатовая сесці.
І спакай нерэальны не руш ты:
неба сінь, зелень соснаў і медзь.

Гэты край, пацярпелы аднойчы
ад Чарнобыля, як праклён
адзіноту нёс. А ўжо двойчы
не павінен ахвярай быць ён.

Валошкі

На ўскрайку жытнёвага поля
Спыняюся я на хвілінку
І ў рукі бяру трапятліва
Валошку, як неба часцінку.

Дзіўлюся натхнёна і шчыра,
І здасца ў душы нечакана,
Нібыта гляджу я пяшчотна
У вочы дзяўчыны каханай.