Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

Пачвары

Над кабінетамі летаюць хмары,
заселі бязлікага гвалту пачвары,
не бачуць людзей, не чуюць людзей,
бо грошаў усеўладных салодзяць іх чары.
І мертвыя душы не свецяцца нават,
а ў жары грашовым блукаюць іх мары,
і хто і калі з іх астудзіцца ледам,
халоднай, пякучай кары?

http://www.stihi.ru/2015/06/16/7672

ШАНС

Адказу не даеш чаму
Маё упартае другое я?
Лічы, амаль дваццатую зіму
Не можам з месца зрушыцца ніяк.
Я стукаюся ў дзверы да сябе,
Каб доўжыць гутарку пра мову і пра сэнс,
Знявераны, пытаюся ў мальбе,
Ці маем шанс на шчасце, хоць працэнт?
Ці варта тое, што цяпер раблю,
Без водгукаў, падтрымкі і спагад?
Сябе не абмінуць, бо так люблю
Пах бэзу і язьміну, родны сад.

Я хаце абавязаны прапіскаю

Вяртаецца...

На Беларусь вяртаецца Бог.
Беларусы ўспомнілі,
Што яны беларусы.
Трыпутнік аблудны
На раздарожжы пасох.
Бязвернікі ўжо не пнуцца ў Ісусы.

На Беларусь вяртаецца Бог.
Вера абражаная рунее.
За саломінку променя
Хапаецца лёх.
Наваселіцца
Ў душы знелюдзелай надзея.

Ступакамі кайнасці
Стоптваецца парог
Невідочнага незямнога палаца.
На Беларусь вяртаецца Бог,
Не спяшаючыся вяртацца...

КУДЫ IДЗЕШ, БЕЛАРУС?

Каму патрэбны нашы хаты,
Лёс селянiна поўны слёз.
Трымае душы мацней кратаў
Сярод жнiва ў поўны рост.

Бягуць iз вёскi твае дзецi,
Губляюць мовы роднай густ.
Шукаючы, губляюць сэнс у свеце,
Саромяцца сказаць: “Я-беларус!”

I з кожнай восенню чырвонай
Пустуюць з выраем двары.
Сыны прабуюць жыць па-новай,
Далей ад плуга, вёскі і раллi.

Каму патрэбна гэта мова,
Хто яшчэ помнiць клёцак смак.
Яе ж усiм гУртам, паслядоўна,
Ператаўклi на горкi мак.

Сяргей Брандт, 19.10.2013

Бярозы лунаюць нібыта сцягі

Бярозы лунаюць нібыта сцягі
У блакітна валошкавым небе,
Па сцежках лясных – да наступнай вясны
Збягаць ужо сонейку трэба

Халодны кастрычнік плыве ў лістапад,
Апошні яго паглынае –
Адвечны бясконцы вар’яцкі парад
Ніколі свой бег не сканчае

Глыбокая ноч… І цемра паўсюль…
Вялікае княства марозаў
І цёплая Нарач ужо Ісык-Куль,
І снегам укрыты бярозы

Так восень імкнецца збяжаць ад зімы,
Ці зможаш ад смерці схавацца і ты?

Крытычны ўзрост

Адолеў свой крытычны ўзрост,
Бо зноў планіда спагадала.
Пашый кашулю навырост
Яшчэ адну, як колісь, мама!

Дыхну духмяным паркалём,
Маленства узгадаю слёзна.
Адплыў чаканы мой паром,
Крычаць паромшчыку ўжо позна.

І я пакрочу напрасткі
Цераз астатнія парогі,
А ўслед жыцця майго лісткі
На пыльныя ўпадуць дарогі.

Батька

Сидит на кресле
с позолотой,
усатый и плешивый
дед горбатый.
Лукашенко
Смотрит с верху вниз
на Беларусов,
и смеётся
над рабами.
Но рабами быть не долго
скоро слуги
станут знатью.
и Лукашенко
пожелеет что смеялся
над рабами.

Возера Нарач.

Магічным апалам блішчыш ты
Сярод нарачанскай зямлі,
У люстэрка вадзіцы празрыстай
Глядзяцца лясы і палі.

Тут сонца купаецца зранку,
Палошчуцца ў хвалях вятры,
Світанак цалуе заранку,
Натольваюць смагу вяпры.

Цячэ мёдам лекавым водар
Па вуснах чароту і траў
І спіцца з такой асалодай,
Як быццам ніколі не спаў.

Апал - каштоўны камень.

Беларусь

Як ручаі складаюць рэку,
Мы складаем Беларусь.
Вось чаму народам нашым
Я так моцна ганарусь.

Мы - адзіны, самабытны,
Непаўторнейшы народ,
Што працаваў на злотай ніве
І дзень і ноч. За годам год.

Па кропельцы мы ўсе збіралі
Дыяменты нашых слоў.
І захаваем назаўсёды
Іх для ўнукаў і сыноў.

Мы - адзіныя ў свеце.
Беларусь толькі адна.
Слаўся жа народ вялікі!
Слаўся ж наша старана!

Зімняя калыханка

Лётаюць, лётаюць нізкія птушкі,
Неба сьпявае
Белыя вершы ў халодныя вушкі,
Траўка чакае,
І над ракой сьцяг туману лунае.
Сьцюжа на дрэвах і сьнегу вяснушкі,
Ружа ўмірае.
Туліць паэт галаву да падушкі,
Птушка ўзьлятае.
І пад зямлёю вясна засынае.

Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

Лепшыя вершы

Усе аўтары

Лічыльнікі