Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

КУДЫ IДЗЕШ, БЕЛАРУС?

Каму патрэбны нашы хаты,
Лёс селянiна поўны слёз.
Трымае душы мацней кратаў
Сярод жнiва ў поўны рост.

Бягуць iз вёскi твае дзецi,
Губляюць мовы роднай густ.
Шукаючы, губляюць сэнс у свеце,
Саромяцца сказаць: “Я-беларус!”

I з кожнай восенню чырвонай
Пустуюць з выраем двары.
Сыны прабуюць жыць па-новай,
Далей ад плуга, вёскі і раллi.

Каму патрэбна гэта мова,
Хто яшчэ помнiць клёцак смак.
Яе ж усiм гУртам, паслядоўна,
Ператаўклi на горкi мак.

Сяргей Брандт, 19.10.2013

Я жыву

Я жыву,
Я сьцьвярджаю
сваё існаваньне,
Штосьці тут
адмаўляю,
А штосьці прыму,
Толькі мэту адну
Не адпрэчу ніколі –
Каб заўжды была вольнай
Мая Беларусь.

Я народу свайму...

У гэтай краіне ня маю я волі...
Анатоль Сыс

Я народу свайму
Пець гасану ня буду.
Ды й навошта,
Калі ён сьляпы і глухі?
Лепш радзімай старонцы
Прызнацца ў любові
І пражыць свае дні ўсе
На гэтай зямлі.
Хоць у гэтай краіне
Ня маю я волі,
Але лепшай на сьвеце
Нідзе больш няма.
ТУТ Радзіма мая,
Мае дрэвы і гоні,
Маіх продкаў прытулак –
ВЯЛІКАЛІТВА!

*** Шарэюць кустоўі ракіты

…Неба вясновае мне падае
Кубак блакіту.
К. КАМЕЙША

Шарэюць кустоўі ракіты,
Спавіты нябёсы смугой…
Налі мне, паэце, блакіту
з вясновага неба – таго,

што над Налібоцкаю пушчай
з маланкамі ў згодзе жыве…
Душу маю смага адпусціць –
і стане лягчэй мне, павер.

А чым жа з табой падзяліцца?
Хіба што – сінечай лясоў?
З атрутай азёры, крыніцы…
І зводзіцца спеў жаўрукоў…

Налі мне, паэт самавіты…
Спатоль ад самоты Душу!
Смугою палыннай спавіты,
я кубак блакіту
прашу!

У гушчарах

У гушчарах, затканых імглою,
шэрым змрокам, на золку, ў зару
ахвяруем Табе мы сабою
кожны дзень, кожны час, Беларусь.

I няма ў сэрцах жаху, ні жалю,
мы адвагай змагарнай гарым:
не чужыя жануць нас удалеч,
але Ты нас вядзеш да зары.

I мы верым, яна разгарыцца,
ўстане зноў над краінаю дзень,
бо ня стане змагар, не скарыцца
прад нягодай ніколі, нідзе.

Хмараў дым над галовамі тае,
вецер дыхае мятай, быльлём.
Беларусь, Беларусь залатая,
за Цябе, за Цябе мы ідзём!

Дарагая Беларусь

Слаўлю я свой край любімы,
Незгасальную зару.
Як ты сэрцу майму міла,
Дарагая Беларусь!

Залацістыя прасторы,
Незлічона ясных зор,
Рэкі ціхія, азёры,
Галасісты шумны бор!

Ты нас ласкай атуліла,
I я ў шчасці гавару:
Як ты сэрцу майму міла,
Дарагая Беларусь!

Не магло мне і прысніцца,
Як ты, родная, ўзрасла.
Паглядзі, твая сталіца,
Быццам казка, расцвіла.

Наша радасць, наша сіла,
Дзе для ўдзякі слоў збяру?
Як ты сэрцу майму міла,
Дарагая Беларусь!

Жыта, сосны і валуны

Дзе па роднай зямлі ні крочыў –
Скрозь – ад Прыпяці да Дзьвіны –
Перш за ўсё мне ласкалі вочы
Жыта, сосны і валуны.

Дзе ў далёкіх маіх вандроўках
Я ні сьніў аб Радзіме сны –
Паўставалі ў іх зноў і зноўку:
Жыта, сосны і валуны.

I па самай высокай мерцы
Мне ўжо ясна, што да труны
Данясу я не шмат у сэрцы:
Жыта, сосны і валуны.

О, сябры! Калі нешта значыць
Мой усім вам паклон зямны –
Хай і цень мой з пагорка бачыць
Жыта, сосны і валуны.

КОЛЕРА БЛАКІТ

Праз дзень з сабою, побач з сонцам
І рэдка ноччу заглядаю у сябе,
Спрабую пры святле угледзець донца
Душы, азваўшайся маёй мальбе.

Каторы раз малюецца карціна,
Што я прыгожы , малады, у поўны рост,
Усё наперадзе, Радзіму не пакінуў
Бо не адрэжаш пупавіну так, наўпрост.

Так мала, дзе б ні быў, змяняецца на небе –
Аблокі чыстыя ці дажджавых нагоніць хмар –
І толькі колера блакіт над шчодрай глебай
Вяртае да душы і да пяшчотных мар.

Беларусь — ты мой сон велікодны

Беларусь — ты мой сон велікодны,
Сон, што сніцца анёлам вясной.
Зрок і слых мой табою галодны,
Дух жыве мой табою адной.

Гэта ведае неба ды Мама
Без цябе не бывае мяне.
I душа жыць не можа без храма,
Цяжка ёй у чужой старане.

Адусюль да цябе я імкнуся
Быць у шчасці з табой і ў бядзе.
Чысцінёю тваёй прычашчуся,
Сорам твой на мяне хай падзе.

Сымбалем Радзімы

Сымбалем Радзімы - чарка й шкварка.
Чырвань зь зеленьню лунаюць на сьцягах.
Кожны дзень ў тэлевізары казка
Пра квітнеючы край у сьнягах.

Там сьпяваюць дыфірамбы,
Ў ладкі пляскаюць яму,
Услаўляюць лад заганны,
Памнажаючы ману.

Бусліная крэпасць

Буслы жывуць на Навапрудскай –
ля бойкай трасы, ля людзей.
Зямліцы сімвал беларускай
сядзіць на слупе, у гняздзе.

Ды некалі з жыллём бусліным
на слупе тым была бяда:
са слупа падалі галіны,
прынесеныя для гнязда.

Каб не было ў буслоў гаротных
з жылою плошчаю бяды,
старыя чалавек вароты
замацаваў на слупе тым.

Вароты – для гнязда фундамент.
Фундаментам зрабілі хлам,
каб звілася гняздо бусламі
і стала крэпасцю буслам.