Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

Зямля з блакiтнымi вачамi

Зямля з блакiтнымi вачамi -
Раздолле рэчак i лугоў!
Тут называюць Васiлькамi
На Беларусi хлапчукоў,

Звiняць крынiцы, як цымбалы,
Сцяжынкi свецяць у лясах.
Палі, узгоркi, перавалы -
Прасторны шлях, далёкi шлях!

Краiна славы партызанскай,
Краіна міру i даброт!
Ты - наша гордасць,
Наша казка,
Як сонца, шчодры твой народ.

Твае сыны,
Твае унукі,
Мы любiм гул тваiх бароў.
І рэкi цягнуцца, як рукi,
Да цёплых, верных рук сяброў.

О, край родны, край прыгожы!..

О, край родны, край прыгожы!
Мілы кут маіх дзядоў!
Што мілей у свеце божым
Гэтых светлых берагоў,
Дае бруяцца срэбрам рэчкі,
Дзе бары-лясы гудуць,
Дзе мядамі пахнуць грэчкі,
Нівы гутаркі вядуць;
Гэтых гмахаў безгранічных
Балатоў тваіх, азёр,
Дзе пад гоман хваль крынічных
Думкі думае прастор;
Дзе увосень плачуць лозы,
Дзе вясной лугі цвітуць,
Дзе шляхом старым бярозы
Адзначаюць гожа пуць?

урывак з паэмы "Сымон-музыка"

Многа слаўненькіх куточкаў...

Многа слаўненькіх куточкаў
Ёсць у нашым краі,
Дзе пад гоман ручаёчкаў,
Пад шум дрэў у гаі

Рой журботных дум пакінеш;
Дзе няма трывогі,
Дзе душою адпачынеш,
Змучаны з дарогі;

Дзе прыемны ветрык млее,
Збажыну калыша,
Дзе пакоем-згодай вее,
Дзе ўсё шчасцем дыша.

Мову - бязмоўны мае...

Мову - бязмоўны мае,
Назоўныя словы дае
І народ, што яе забывае -
Не народ, а натоўпы людзей,

Якія зьняйначылі продкаў,
Кладоў і курганаў палын,
Ад памяці ніткі кароткай,
На іх пазразаўшы дубы.

Мову бязмоўны мае
І назоўныя словы дае:
Той народ, які зьдзекі трывае,
Ён натоўпам людскім абзаве.
-17.02.18.

Мой жнівень

Яшчэ сплываюць промні на далоні
Агніста-апякаючым дыханнем.
Яшчэ не паскупіўся жнівень сёння
Насеннем росным улагодзіць ранне.
Яшчэ напоіць ноч гарачай кавай,
Лісліва пабуркуе вецер сонны,
Мядовай кропляй летні час сцякае,
Ды ўжо кружляе побач восень-донна…

…Мой Жнівень зазбіраецца дадому.
Амаль паўсотні год мы з ім знаёмы!

Імя Айчыны

Давеку я, напэўна, не збяру
Усю яе ў праявах разнастайных.
Маленькая, як сэрца, Беларусь
Адданая любоўю вырастае.

За бохан сонца, што з маленства меў,
Ці сплаціш ёй душэўнаю турботай?..
Сваю Айчыну ўбач і зразумей,
I ў ёй сябе ты зразумееш потым.

Сваёй Айчыны яснае імя,
Нібы ўласнае —
He дай запляміць...
I светлы цень буслінага крыла
Над рэкамі, дарогамі, палямі.

Мой самотны і велічны край!

Мой самотны і велічны край!
Ты згубіўся ў маўклівай глушы.
Лепш на свеце не знойдзеш, бадай,
Для змарнелай ад смутку душы.

Доля горкая нашай зямлі
Між Харыбдай і Сцылай ляжыць.
Ой, чаму ж не паўстала, калі
Распіналі цябе на крыжы?..

мой родны кут

Мой родны кут,
Як ты мне мілы….

Наш старажытны, родны край
Ў твае лясы, абшары, рэкі
Я закаханы назаўжды
Ў мястэчкі, што стаяць спрадвеку

Ў народ, які шмат перажыў
Гора і шчасце ты пабачыў
Але нічога не забыў
І памяць ты сваю не страціў

Цячэ бясконцае жыццё
І ты імклівы, вечны Нёман
Нашым нашчадкам данясі
Наш сум, каханне, годнасць, гонар

Я ўсхваляю родны край
Твае лясы, мястэчкі, рэкі
І працавіты наш народ
Які жыць будзе тут навекі ліпень 2013, Стоўбцы – Нёман

Мой родны край

Мой родны край з жытнёвым полем,
З рачулкай, поўнаю вады,
І з песняй-птушкаю на волі,
Я зноў вяртаюся сюды.
Ах! Як прыгожа ўсё навокал:
Усё жыве, усё расце.
А ля бацькоўскіх родных вокан
Чаромха белая цвіце.
Люблю на досвітку прачнуцца,
Каб паглядзець на сонца ўсход,
Каб з галавою акунуцца
У новы дзень падзей-прыгод.

Жнівень 1999

Мой народ

Вецер з сонцам люляе зямлю
Над бярозавым зграбным гаем.
Я краіну сваю люблю,
А дакладней - людзей кахаю!

Што працуюць ад года ў год,
Што за працу не просяць грошай,
Для якіх увесь суседскі народ
І за родны народ не горшы.

Хто заўсёды накорміць сям'ю,
І нямогламу дапаможа.
Хто не бачыць ўсё наадварот
Бачыць, так, як пабачыць можа.

Для яго родны сцяг як узор,
Мужнай смеласці, думкі і волі.
І каго пранясе скрозь напор
Моцны конь ліцвінскай пагоні.

Мой крыж

Ніколі картаю нябітай
Не звабяць Лондан і Парыж.
Мне дома ўладнаю планідай
Наканавана несці крыж.

Ішоў заўсёды напрасткі,
Ва ўсякі не ўступаў хаўрус,
Бо я няўрымслівы такі,
Бо я па роду – беларус!

І, што вы мне тут не кажыце,
Паміж азёр мая мяжа,
І, покуль ёсць валошкі ў жыце,
Не кіну я свайго крыжа.