Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

Мне вашых вачэй ня трэба...

Мне вашых вачэй ня трэба,
Яны навучыліся хлусіць.
Палі ўжо даўно без хлеба
І сеяць ніхто не мусіць.

Забыліся вы пра шчасце
У спыненых момантах дня.
Шукаеце там багацце
Даўно дзе яго няма

Будуеце хаты з краю
Высокі ставіце плот...
Даруй, так цябе успрымаю
Мой сціплы, глухi народ.

Малітва

Божа літасны, трыадзіны,
Ты літанне маё — пачуй.
He пакінь y бядзе Радзімы –
уратуй.

Уратуй мой народ пакутны,
зберажы ад ліхога Край,
пасяліцца ў душы Іудзе
мне і сыну майму — не дай.

Барані ад спакусы грэшных,
абміні сваёй карай злых...
Божа праведны — хай бязмежнай
будзе ласка ад слоў Тваіх.

Любіце Радзіму...

Любіце Радзіму,
Каханку-дзяўчыну:
Яна нарадзіла цябе,
Балацянак і рэчышч яе азярыны,
Цякучых праз думкі твае…
І час той любіце,
У далёкім і блізкім,
Што жыцьцё несупынна нясе…
Любіце Радзіму, любіце Айчыну -
І яна не пакіне цябе.
-17.02.19г.

Санет

Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі,
Над хвалямі сінеючага Ніла,
Ўжо колькі тысяч год стаіць магіла:
Ў гаршку насення жменю там знайшлі.

Хоць зернейкі засохшымі былі,
Ўсё ж такі жыццёвая іх сіла
Збудзілася і буйна ўскаласіла
Парой вясновай збожжа на раллі.

Вось сімвал твой, забыты краю родны!
Зварушаны нарэшце дух народны,
Я верую, бясплодна не засьне,
А ўперад рынецца, маўляў, крыніца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалеўшы з глебы на прастор прабіцца.

Ліхтар у паветры больш за волю...

Ліхтар у паветры больш за волю
Не запаліць, не падыйсці.
Атрутны дым ужо пад столлю,
І больш нікуды не ўцячы.

Маей зямлі з вялікай моцай
Зрабілі дзірку ў галаве...
Цякуць мазгі, і хто ахвочы,
Той цягне, цягне іх сабе...

Мы не жадаем так жыць,
Пад прымусам паганым...
Наша сэрца гарыць
Агнем палымяным.

Яны знішчылі душу
Народа, людзей...
Яны сілай прымусілі,
Каб быць нам цішэй.

Дзяўчына з вачыма крыніцы...

Дзяўчынка з вачыма крыніцы -
Чаруе, як верш, успамін,
Як подых радзімай зямліцы,
Адкуль я пачатак набыў.

З вачамі, нібыта аконцы,
І поглядам, быццам санет,
Зіркне - і даруе свет сонца,
А голасам - звон-благавест!

Дзяўчына з вачамі крыніцы,
І постаццю белых бяроз -
Надзей родны кут: прытуліцца,
І вызначыць спадчыны лёс.

Талерантнасць.

Што было…
Што ёсць…
Што будзе…
Увесь Час – чаканне.
Прыйдзе снежань…
Пройдзе студзень…
Люты – для вясны спаткання…

Ну, паснежыць…
Ну, пастудзіць…
Памарозіць – люты…
А Вясна – ўсяроўны будзе !
І – разгоніць смутак…
*+*
17 лістапада 2014 г.
**(Час – Время; чаканне – ожидание;снежань – декабрь;
студзень – январь; люты – февраль; смутак – печаль).

Беларусь — ты мой сон велікодны

Беларусь — ты мой сон велікодны,
Сон, што сніцца анёлам вясной.
Зрок і слых мой табою галодны,
Дух жыве мой табою адной.

Гэта ведае неба ды Мама
Без цябе не бывае мяне.
I душа жыць не можа без храма,
Цяжка ёй у чужой старане.

Адусюль да цябе я імкнуся
Быць у шчасці з табой і ў бядзе.
Чысцінёю тваёй прычашчуся,
Сорам твой на мяне хай падзе.

Зязюля

У роднай старонцы,
Пазнаўшы, мяне
Зязюля вітае.
У мілай старонцы
Ў дзяцінсінства мяне
Зязюля вяртае.

І зараз манету
Ў кішэні знайду,
Бо веру ў прыкмету.
Але, патрымаўшы,
Я кіну ў ваду
Манету вось гэту.

Мне тут, як дзіцяці,
Так доўга гады
Зязюля зноў лічыць.
Чаму ж на чужыне
Зязюля заўжды
Намнога менш зычыць?

Таму на радзіме
Мне роднай душой
Зязюля здаецца.
Таму, як гадзіннік
З зязюляй,
Ішло
І йдзе маё сэрца…

Зямля з блакiтнымi вачамi

Зямля з блакiтнымi вачамi -
Раздолле рэчак i лугоў!
Тут называюць Васiлькамi
На Беларусi хлапчукоў,

Звiняць крынiцы, як цымбалы,
Сцяжынкi свецяць у лясах.
Палі, узгоркi, перавалы -
Прасторны шлях, далёкi шлях!

Краiна славы партызанскай,
Краіна міру i даброт!
Ты - наша гордасць,
Наша казка,
Як сонца, шчодры твой народ.

Твае сыны,
Твае унукі,
Мы любiм гул тваiх бароў.
І рэкi цягнуцца, як рукi,
Да цёплых, верных рук сяброў.

Жыццё падарыла нам дзіва...

Жыццё падарыла нам дзіва:
Як ветрыку лёгкі павеў,
Аднойчы пачуеш — “Радзіма”,
Пасля зразумееш — навек.
I будуць дарогі вяртацца
У той незабыты куток,
Дзе ў квецені белых акацый
Жыцця твайго чысты выток.
Дзе змалку да болю знаёмы
I дрэвы, і твары людзей,
I роўнага болей якому
Ніколі не знойдзеш нідзе.