Мой край талачынскі!
Люблю я цябе.
Усе мае ўчынкі
Належуць табе.
І як бы дзе дрэнна
Сябе не адчуў,
Сюды, не дарэмна,
Як птушка лячу.
Ты толькі, старонка,
Дзе поўніцца Друць,
Хоць я і далёка,
Мяне не забудзь.
Калісьці з’яўлюся,
Здаўна блудны сын,
Душой датыкнуся
Да родных мясцін.
Дзе першы раз бачыў
Квітнеючы лён,
А бацька тлумачыў -
Карысны нам ён.
Ты толькі, старонка,
Дзе поўніцца Друць,
Хоць я і далёка,
Мяне не забудзь.
Табе я належу,
Мой край дарагі.
Ня трэба замежжа,
Ня трэба другі.
Тут продкі палеглі
Даўно на пагост.
Між намі адлегласць…
А мо гэта мост?
Ты толькі, старонка,
Дзе поўніцца Друць,
Хоць я і далёка,
Мяне не забудзь.
