Любы мне Палесся край -
Ён прыроды быццам рай:
Травы коўдраю, лясы,
Птушак дзіўных галасы,
Хуткая Гарынь-рака...
Ў сэрцы - цёмная туга:
Лета, папараць цьвіце,
Мілага ж няма нідзе...
Ў вечары смугуе клён.
Я папала у злы палон.
Б’ецца ў берагі Гарынь,
А ў душы маёй - палын...
Дзе ж сустрэнемся з табой?
Ці пачуеш голас мой?
Свеціць зорка мне здаля,
Не сціхае боль мая...
Над ракою стары млын.
Сцелецца к Дняпру Гарынь.
Пад луною светлы плёс.
Спіць захмураны мой лёс...
Выйду на Гарынь-раку,
Сум з душы сваёй здыму!
Хай Гарынь б’е берагі,
Годзе гэтай мне тугі!
Годзе мне ўжо сумаваць,
ў вечар буду я спяваць...
Рукі акуну ў расу,
Распляту сваю касу.
Гэй, Давідаў-Гарадок,
Над Гарынню мой платок.
Заспяваю песню я:
Ой, ты, рэчанька мая...
Як прыгожы галасы
У дзяўчат Гарынь-красы!
Гоман, моладзь на кругу
У Давідаў-Гарадку.
Над Гарынню, у бяроз
Наспаткаю новы лёс...
Родны, мілы мне куток -
Мой Давідаў-Гарадок!
