Прыціхлая прырода засынае,
Прыносіць лістапад спакой.
Апошні ліст з галін злятае,
Апошні сведка квецені былой.
І ў люстры белае вады
глядзяцца з сумам камышы,
ім баюць казкі халады
пра адпачынак ў цішы.
І шэры лес стаіць у тумане,
Ён размаўляе сам з сабою:
“вясна – гэта жыцця світанне,
дзень – лета, восень - час спакою”
