Матчын хлеб.
Зноўку сігаю праз далеч дзіцячу,
Зноў сьпеў жаўруковы натхнёна нясу,
Аб тых узлесках дзе кнігаўкі плачуць
Ды першакветы вітаюць вясну.
Дзе па жыцьці найвялікшае дзіва,
Прага такая - кахаць ды любіць,
Дзе песьні матчыны, песьні Айчыны,
З намі навекі зьлілісь.
Дзе балацянкі з чаротам журлівы,
Лес таямнічы ўздыхае ўначы,
Вольхаў чарэды бягуць уздоўж лагчыны,
Як гэты словы з глыбіняў душы.
Дзе многа пройдзена, зьведана, збачана,
Што спарадзіла з нягодаў красу,
Што на далонях сваіх хлебам матчыным,
Боханам цёплым Вам шчыра нясу.
-13.10.16.
