(вёсцы Залацеева)
Мой родны куточак!
Мая залацінка!
З нябёсамі вочак
Блакіту і льну…
Здалёку відна,
Каляровай хусцінкай,
Рамонкаў, валошкі і палыну.
Смяецца, як сонца,
Жытнёвае поле,
Каліна з рабінай
Цвітуць пад акном…
Праз час, толькі, поймеш -
Якое прыволле! -
Вяртацца, хоць зрэдку,
У гэты "свой дом",
Дзе ветрыка подых -
Ласкавы цалунак,
А кроплі дажджу -
Слёзны сум па табе.
Мой родны куточак!
Ты - мой пачастунак,
Тады, калі сэрца
Зайдзецца ў журбе…
Мінск, 12.03.2015г.
© 2015
Свидетельство о публикации №115031209165
