і вогнішча сквапнае з’ела той дом
гаспадары адышлі па сцяжыне адчаю
памятаюць дрэвы плач немаўляці
барвовы вечар пахаваў галасы птушак
бела-блакітны анёл схіліў галаву над магілай
з чэрава ночы выходзяць маўклівыя цені забітых
месяц уручае ім свой бледна-жоўты ліхтар
вочы травы бачаць іклы здранцвелага звера
