Дзе б, не гасцiу бы я, цi вандравау па свеце,
На Беларусi мне ясней i сонца свецiць,
Бялей снягii зеляней трава на лузе,
Дабрэй душою i, наукол , прыветней людзi!
Мне даражэй няма маiх бацькоу старонкi,
Дзе у кожнай хаце пакланiцца рады госцю,
А, беларусачкi, Марылькi ды Аленкi,
Так шчыра вабяць сiнявокай прыгажосцю!
Тваiх прасторау я грудзьмi удыхаю волю!
У небе жауранак i васiлькi у полi
У душы прыемны навяваюць мне спакой,
Навечна сэрцу любы, край радзiмы мой!
Мне даражэй няма маiх бацькоу старонкi,
Дзе у кожнай хаце пакланiцца рады госцю,
А, беларусачкi, Марылькi ды Аленкi,
Так шчыра вабяць сiнявокай прыгажосцю!
Нас па жыццi вядуць у белы свет дарогi!
Кагосьцi мора вабiць, горныя аблогi!
Па волi лесу, дзе бы я не апынууся -_
У Беларусь заужды я з радасцю вярнуся!
Мне даражэй няма маiх бацькоу старонкi,
Дзе у кожнай хаце пакланiцца рады госцю,
А, беларусачкi, Марылькi ды Аленкi,
Так шчыра вабяць сiнявокай прыгажосцю!
