На грошы змалку небагаты,
Я на багатай рос зямлі,
Дзе бэз праз вокны лезе ў хаты,
Дзе вішні зноўку расцвілі.
Я з беларускай ціхай вёскі,
З-пад ільняных лясных азёр,
Дзе бор люляе адгалоскі,
Дзе як нідзе п'яніць чабор.
Дзе шчырасць сэрцы з краем поўніць,
Дзе твар лагодны ў светлай поўні
I дзе старэйшы кожны помніць
Вайны страшэнства, быццам сёння.
